Monika, de weduwe van ‘haar Ward’, is na een kort ziekbed van amper twee weken in het ziekenhuis overleden aan een zeer agressieve vorm van lymfeklierkanker.
Dit bericht dat Fred en Fabio Lo Cascio – de zonen van Monika – me op de dag van haar overlijden brachten, heeft me zeer geschokt.
Door corona had ik na het verschijnen van Dubbellevens nog geen gelegenheid gevonden om haar te bezoeken en over de biografie van Ward Ruyslinck met haar te praten.
Nadat ze het boek gelezen had schreef zij mij op 8 juni 2020:
| Wat een prachtig boek is je biografie van Ward geworden, heel compleet, nauwkeurig en mooi verwoord. Ik moet eerlijk bekennen dat het soms moeilijk voor me was om het te lezen, omdat al die herinneringen weer op me af kwamen alsof het gisteren was. Ik heb er heel wat traantjes bij gelaten, van verdriet omdat mijn Ward er niet meer is en van vreugde omdat ik dit alles met hem heb mogen beleven. Je boek is een ode aan Ward geworden, aan de eerlijke, heerlijke man die hij was en aan de fantastische schrijver. Je hebt je vriendschap voor hem niet kunnen verbergen en dat is heel fijn. Je zal daar natuurlijk kritiek over krijgen, zoals nu al in De Volkskrant, maar ik zou het vreemd gevonden hebben indien je je grote vriendschap voor hem zou verborgen hebben in je boek. Ik wil je vooral bedanken voor dit grote eerbetoon aan de liefde van mijn leven, die dat altijd zal blijven en nooit zal kunnen vervangen worden. Met heel veel dankbaarheid, Monika. |
Helaas heb ik het boek niet in detail met haar kunnen bespreken, maar ik troost me met de gedachten dat ze er dankbaar en blij mee was.
Frits de Vries